Locatie: slipcursusterrein van Dek aan de Olympiastraat in Goes.

Resultaat in het kort:
vrije training: P? (transponder vergeten, domme actie!)
kwalificatie 1: P2 (39.34)
kwalificatie 2: P5 (39.00)
race 1: P1 (38.31)
race 2: P1 (37.79)

Nu we het (volgende) verslag al hebben gepubliceerd van het NK4 en niet alles meer fris in mijn geheugen staat, zal ik deze keer een analyse doen aan de hand van de MyLaps resultaten. Ook mooi, omdat dit voor een ieder anders uitgelegd kan worden. Dus ongeacht ik dit zo mooi mogelijk zal proberen te beschrijven, geloof enkel in Uzelf en geniet van mijn dag zoals ik het heb beleefd in mijn hoofd op mijn eigen roze wolk. 😉

Inleiding hierbij is dat we een korte geschiedenis hebben met Goes. Jayant heeft letterlijk zijn eerste metertjes op een mini-bike op vijf-jarige leeftijd gemaakt in Goes. En wel bij “Indoor Karting Rama Goes” aan de Da Vinciplein. Na een jaar trainen zijn we verder gegaan op de buitenbaan en terecht gekomen bij het AMBC waar Jayant Chote nog steeds traint en geniet van alle support. Sinds dit race seizoen is een samenwerking aangegaan met “Team Space” en wordt er volop getraind op internationaal nivo.
Grappig bijkomstigheid is dat ook dit jaar de Junioren A kunnen genieten van internationale competitie (België, Duitsland en Finland), dat in hun klasse meestrijdt voor het Nederlands Kampioenschap (Surinamers, Friezen, Limburgers en Zeeuwen tel ik maar even mee als Nederlanders, hahaha).

Woensdag 4 mei beginnen we al met inladen en bepakken van de Opel Vivaro. Het wordt een drukke schema. Volgende dag naar Goes en vanaf Goes aan het eind van de dag richting Franciacorta, Italië voor het Italiaanse kampioenschap.

Donderdag 5 mei, wordt het alweer een vroege start richting Goes. We vertrekken vroeg om rond 07:30 te arriveren op de afgesproken plek. Weet eerlijk gezegd niet eens meer of we de afgesproken tijd hebben gehaald, maar dit leest wel beter.
Er is een plekje voor ons gereserveerd en direct na aankomst beginnen we ons ‘high-tech’ apparatuur uit te stallen en te installeren. Dus bokje, matje, tentje, gereedschapkist. Ik hoop dat ik hier niemand teleurstel dat het geen sensoren, of iets andere ongelooflijks 007-gehalte heeft.

We genieten van de vroege morgenzon en dat geeft ons dat beetje energie om de dag te beginnen. Oh ja, tegenover ons staat Wout Smits, die omhelst je en dan ben je echt weer wakker en voel je je goed. Meer is er niet nodig om een goede racedag te starten?
Belangrijk; natuurlijk je vrouw en je coureur evenals je andere kids niet te vergeten.

Omdat ik het verhaal niet wil uitwijden, zal ik de volgende sessies maar beknopter beschrijven. Helaas is niet alles meer helder dus zal ik me beroepen op cijfers van MyLaps en waarnemingen vanuit mijn directe omgeving.

Vrije training: Jayant zet een snelste tijd van de dag en breekt het baanrecord. Helaas wordt de tijd niet geregistreerd omdat ik (papa) vergeten ben de transponder te plaatsen op de bike. Jammer, jammer van deze gemiste kans 😉

Kwalificatie 1: Transponder wordt gemonteerd en Jayant gaat de baan op om zijn tijden te zetten. Helaas komt onze coureur in de achterste bocht (na het rechte stuk) hard ten val. De motor gaat over kop en Jayant schuift hard eronderuit met zijn schouder en achterhoofd (helm) over het asfalt. Even wordt de sessie onderbroken en wordt hij verder behandeld door de medics langs de kant. Achteraf heeft hij twee dagen last van zijn schouder, maar niets ernstigs van blijvend letsel. Hij noteert alsnog, tot zijn val, een tweede tijd.

Kwalificatie 2: We beginnen met andere settings aan de bike van Jayant. Minimale aanpassingen, maar wel effectief voor de volgende sessies. Jayant heeft nog steeds pijn van zijn schuiver. Zijn schouder doet echt pijn, maar hij wil toch verder en we laten hem. We houden hem wel goed in de gaten. Dan aan het eind van de sessie heeft hij zich proberen te concentreren op de bike maar uiteindelijke resultaat is een vijfde tijd. Dit kwam als onverwacht, maar Jayant voelde dit nog steeds niet als een tegenslag. Ik vraag hem of hij pijn heeft, waarop hij antwoord met een volmondige “JA”. Maar hij wil door met zijn sessies.

Nu kan ik hier een mooi verhaal schrijven, maar dat zal ik iedereen besparen. Wel wil ik melden wat Jayant mij zei een paar dagen voordat we naar Goes reden; die ga ik winnen, papa!
De rest vertel ik aan de hand van MyLaps.

Race 1:

[Zie afbeelding Race 1] Jayant start vanaf de tweede rij op de grid vanaf een P5. We hebben besproken dat hij minimaal de P4 rijder voor de bocht al voorbij gaat. Zo gezegd, zo gedaan. Dan volgt een sprint van een kopgroep van 4 racers met Jayant aan de staart.
Supermooi om te zien, hoe zij als een sierlijke sliert over de baan stuiven. De snelste rijder blijft de kopgroep leiden vanaf ronde 1. Dan na 3 rondes begint een slalom door een baan van achterblijvers. We houden ons adem in, want er was voorspeld dat er weinig ruimte zou zijn om in te halen. Nou, van die bewering bleef dus niets meer over. Hoe smal de baan ook zou zijn, het leek wel het spel “Centipede” tussen mini-bike racertjes. De 4-koppige sliert ging links en rechts voorbij, in de bocht, voor de bocht, na de bocht, het leek wel een spelletje. Dan wisselden de eerste 3 rijders van plaats tot de 12e ronde. Jayant ziet dan zijn kans en schuift van de 4e plek direct door naar kop. Vanaf hier gaat het treintje verder tot de 17e en laatste ronde. Jayant neemt 6 rondes de leiding en sluit af met een zege. BAM, P1 en niets meer dan dat.

Race 2: [Zie afbeelding Race 2] Jayant heeft nog steeds last van zijn schouder en wil nog steeds niets weten van stoppen. Hij heeft zijn zinnen gezet op winst en niets minder. Met de vorige goede race mag hij nu starten vanaf pole.
Daar kan ik nog korter over zijn. Jayant ziet een klein groene coureur en die schiet bij de start al weg. Hij doet wat hij enkel kan doen en dat is er als een ‘haas’ erachteraan. Vasthouden en focussen op de situatie om deze voorbij te gaan. Dit gebeurt dan in dezelfde bocht als waar hij hard eronderuit ging. Nu maakt hij snelheid en schiet aan de binnenkant deze snelle racer voorbij in de 12e ronde. Hij houdt zijn P1, dan nog 4 rondes te gaan, vast tot de zwart-wit geblokte vlag. Wederom P1 en niets meer dan dat.

En dan hoor je het: GELUK, Hahaha
Jazeker, dat heeft er alles mee te maken; Hoop, Geluk en Liefde.
That’s what makes your life worth living!!!

En we staan weer met beide benen op de grond. U ook? Want ik denk dat we behoorlijk gezweefd hebben.

Alle RESPECT voor alle rijders, en zeker geen negativiteit naar deze toppers. Ze groeien per sessie, per kampioenschap en ze maken het steeds spannender. Wordt dan ook elke keer de lat hoger gelegd. Maar gaan de uitdaging tegemoet samen en maken er samen er een mooie sport van. En niets meer dan dat….

Wel wil ik afsluiten dat Jayant’s ‘geluk’ is dat hij omringd en support wordt door toppers/kanjers en vrienden. Dankzij teamwork is dit te bereiken en niet door ego.

Bedankt Joan Veijer, Team Veijer, Pascal en Henk Mussche, Bennie Boessenkool en fam. Ellen Smits voor hun warme gevoel. En natuurlijk iedereen die we niet genoemd hebben maar wel de hand geschud.

Ook bedankt LS2 Helmets for protecting my dream.
Opel ZAM Zeist Doorn voor de mobiliteit.